Voel jij dat je leeft?

Wat een vraag om aan iemand te stellen. Wat betekent leven? En wat heeft het te maken met leiderschap? Ik denk dat leven en leiderschap onlosmakelijk met elkaar verbonden zouden moeten zijn.

De werkelijkheid is soms anders, ik zie datleidinggevenden soms alleen maar targets uitvoeren en spreadsheet-management als leiderschapsstijl hanteren omdat er resultaten moeten worden gehaald. Dat heeft wat mij betreft weinig te maken met het leven voelen en beleven.

Leiderschap is namelijk ook gevoel en intuïtie een duidelijke plek geven in je omgang met mensen.

Verbonden met je eigen binnenkant, je gevoelsleven, je ziel, je intuïtie, en verbonden met je buitenwereld. De mensen aan wie je leiding geeft, van wie je leiding ontvangt, je klanten, je leveranciers, je aandeelhouders, en last but certainly not least: je gezin, familie en vrienden.

Als jij voelt dat je leeft, als jij je ten diepste verbonden voelt met het leven, dan voelen anderen zich ook verbonden met jou en dan bruis je van energie, levenslust. En dat hoeft niet persé te maken te hebben met een overvolle agenda, misschien juist niet. Juist de keuze maken om lege plekken in je werk- en privé-agenda te houden.

Het is wel voelbaar, omdat je werkelijk aandacht geeft aan mensen, echt luistert omdat je de ander echt wilt horen, en niet omdat je zelf wil gaan zenden.

Een prachtige film met een belangrijk moment in persoonlijk leiderschap is “As it is in Heaven”, waarin Gabriella zingend vertelt over haar keuze om haar leven weer echt te voelen, de regie terug te nemen. Ze was zichzelf nooit verloren, het sliep alleen in haar…

En jij? Voel jij dat je leeft, leef jij het leven waar je diep van binnen naar verlangt? Hoeveel mensen heb ik al niet geraakt zien worden door deze film en dit lied?

En het raakt mij ook steeds weer, het herinnert mij eraan dat ik ook een keuze heb gemaakt. Ik wil voelen dat ik leef, mijn leven lang…Welkom!

Share

Misschien ook interessant